Artur Schopenhauer, obok Kanta, Hegla i Marksa, jest jednym z ważniejszych filozofów niemieckich. Jego myśl jest popularna także w Polsce, a jednak niewiele osób kojarzy, że ten genialny filozof z urodzenia był gdańszczaninem. Urodził się w kamienicy przy ul. św. Ducha 47, gdzie dziś można zobaczyć stosowną tablicę pamiątkową. Lecz jego związki z Gdańskiem trzeba przyznać były niestety dość krótkie, gdyż już w dzieciństwie jego rodzina opuściła na zawsze miasto, nie mogąc pogodzić się z drugim rozbiorem Polski i aneksją Gdańska przez Prusy. Schopenhauerowie wyprowadzili się do Francji, potem mieszkali przejściowo także w Anglii i Holandii. Artur ostatecznie osiadł w Niemczech, gdzie podjął studia i opracował swój system filozoficzny. Inspiracją dla jego przemyśleń były mądrości starożytnych Indii, które na początku XIX wieku zaczęły przenikać do świadomości Europejczyków. W systemie Schopenhauera świat jest ujmowany jako wyobrażenie, a wszelkie doświadczane zjawiska stanowią dla człowieka zaledwie mdłe złudzenie. Wizja świata Schopenhauera przepełniona jest niezwykle pesymistycznym poglądem na świat, wypływającym z woluntarystycznej metafizyki. Los człowieka jest w niej gorzki i pozbawiony realnej nadziei, albowiem wszelkie działania człowieka są zdeterminowane jedynie przez bezrozumny i niecelowy popęd nie znający nigdy pełnego ukojenia. Według Schopenhauera życie stanowi wieczną mękę, a prawdziwe szczęście jest w nim nie do osiągnięcia. Jedyne źródła krótkotrwałego ukojenia, jakie dostrzega filozof, zasadzają się na doświadczaniu ludzkiego współczucia oraz na przeżywaniu sztuki. Dorobek Schopenhauera, oprócz tej pesymistycznej filozofii, zawiera także bardziej praktyczniejszą część. Mianowicie opracował on erystykę, czyli metodę prowadzenia dyskusji, pod kątem scharakteryzowania nieuczciwych metod argumentacji. Będąc w Gdańsku warto udać się na ulicę Św. Ducha i zobaczyć ślady po tym słynnym filozofie.